En intussen is de Packard ook afgewerkt. Ik ben nog naar de beste manier aan het zoeken voor het "probleem" met de spaken, zodat die ambetante driehoekjes kunnen worden gecamoufleerd. Het is niet zo eenvoudig als het lijkt om die dingen te schilderen, vermits de verf op de gechromeerde onderdelen ligt. Verdunde verf aanbrengen lost de vorige verflagen opnieuw op, zodat je moet herbeginnen. Maar we werken er aan, en de wielen én beide reservewielen worden nog afgewerkt.
Conclusie:
Deze kit uit de seventies is eigenlijk niet echt een kit zoals wij modelbouwers die vandaag kennen. Het was oorspronkelijk bedoeld als een stuk speelgoed dat later evolueerde naar een kit. Dat uit zich vooral in de manier van montage van de grote onderdelen: alles wordt aan elkaar geschroefd en soms zitten die vijzen zelfs vrij prominent in het zicht. Ook de aanwezigheid van een zware naad van voor tot achteraan het model is iets wat bij modelbouwers van vandaag serieuze bedenkingen oproept.
Maar de nadelen van het concept zijn niet van die aard dat ze niet kunnen worden overwonnen. Als je een aantal dingen goed doordenkt, dan ben je al een hele stap verder. Wat echter niet altijd even evident lijkt is de pasvorm. Ik heb met scha en schande moeten vaststellen dat je je niet mag beperken tot het passen van de grotere delen er van uitgaande dat eens de kleine onderdelen erop gemonteerd, de rest ook nog wel zal lukken. Niet dus. Je moet afwijken van de stap-voor-stap betutteling die we tegenwoordig gewoon zijn in de meeste mainstream kitjes en hun bouwplannen, en echt het model in al zijn details gaan bewerken. Om een voorbeeld te geven: Ik had het chassis volledig gemonteerd, motor gedryfit, carrosserie er bovenop, geen probleem. Maar bij het vastschroeven van de motor op het chassis blijkt dat die een beetje verder naar achteren wordt geforceerd door die schroef waardoor de carosserie niet meer kan worden gemonteerd. Gevolg: motor terug loszetten (en dus de radiator opnieuw demonteren), carrosserie monteren, motor opnieuw vastzetten, radiator opnieuw monteren en alle lakschade opnieuw bijwerken. Maar ik had wél het plan gevolgd ...
Het komt er bij dit soort kits dus op aan ALLE mogelijke issues op voorhand op te vangen en te anticiperen tijdens je build. Maar goed, wat zouden we anders doen met onze vrije tijd nietwaar?
Het moest een experimentele build worden, deze Packard, om "feeling" met het materiaal ZAMAC te krijgen, en later met de nodige bagage aan de collectie Fords te kunnen starten. Maar gaandeweg kon ik me niet echt inhouden en werd vooral het voorste gedeelte van de wagen een beetje aangepast.
Het werd wel pijnlijk duidelijk dat de primer van Alclad (die ik meestal gebruik bij het primen van complexe onderdelen, omdat ik dan met mijn airbrush kan werken) niet geschikt is voor metalen modellen. Bij het minste tikje tegen de lak braken stukjes lak af, met primer en al, en dan is de conclusie snel genomen. Ook bij het verwijderen van een stuk gescheurd BMF kwam vernis, lak en primer gewoon met het BMF mee.
In het vervolg zal ik bij metalen modellen zowel automotive primer, lak als vernis gebruiken.
Maar goed, al bij al is het best een leuk model geworden. Ik heb genoten van de bouw, en vooral: veel ervaring opgedaan met een nieuw materiaal. De weg naar mijn collectie Fords ligt nu volledig open ...
Enjoy!
