1932 Packard Phaeton - Scale Models - 1/25
Geplaatst: 07-06-2010 19:14
Lang geleden heb ik al een start genomen aan deze kit, die voor mij bedoeld is als een studie- en experimentele build. Ik heb een vrij aanzienlijk aantal kits van de Fords model T en model A liggen die in dezelfde materialen zijn uitgevoerd als deze kit, en dus gebruik ik deze Packard om er ervaring mee op te doen.
Een Packard was in zijn tijd pure klasse. Hij kon met de besten van zijn tijd wedijveren op het vlak van kwaliteit, looks, betrouwbaarheid, luxe en prestige, ook als die concurrenten van het oude continent kwamen. Productiekost was voor Packard niet belangrijk, vermits die toch kon worden doorverrekend aan de bijzonder welgestelde klanten van de firma. Alleen de allerrijksten konden zich immers een Packard veroorloven.
Dat veranderde tijdens en na de recessie, wanneer het aantal miljonairs in de VS meer dan gedecimeerd werd. De verkoop van de Packard-producten volgde evenredig. Begin jaren '50 ging de firma dan op in de Studebaker-Packard groep, vandaag blijft enkel nog de Packard Wire and Cable Division over in de schoot van de groep General Motors, een toeleverancier dus.
Het model: we gaan de 8 cylinder-versie bouwen, een Phaeton uit 1932: het zogenaamde Model 905. Hier zie je een foto van de echte wagen, waarvan ik ook de kleurstelling zou willen overnemen (source: Conceptcarz)
De kit is een "metalen" kit met daarbovenop een flink deel plastic onderdelen. Geen white metal hier maar ZAMAC, een legering van zink, aluminium, magnesium en een beetje koper. Het voordeel van een legering als deze is dat het smeltpunt laag gehouden kan worden, waardoor de kits zeer makkelijk te gieten zijn. Het is ook een vrij zacht materiaal, wat het voor de bouwer dan weer interessant maakt om te bewerken. Alleen: je kan het blijkbaar niet solderen. Ik heb me al suf gezocht naar een methode of hints hieromtrent, maar steeds stoot ik op de opmerking dat het ofwel niet te doen is, dan wel behoorlijk ingewikkeld. Als iemand me het tegendeel kan bewijzen, GRAAG!
Waarom solderen wenselijk zou zijn? De kit is oorspronkelijk niet ontworpen om als gebouwd model in een vitrinekast te eindigen, maar als speelgoed. Er werden zelfs wedstrijden voor dit soort modellen (waarbij kitfabrikanten als Hubley bijzonder succesvol bleken) waarbij zowel snelheidsproeven als elegance en presence werden beoordeeld. Het kwam er dus op aan om de modellen zo mooi mogelijk, maar ook zo goed mogelijk uitgelijnd te krijgen, zodat ze op het afdalingsparkoers ten beste zouden presteren.
Eén en ander houdt in dat de opbouw van de kit niet helemaal logisch is voor ons als statisch modelbouwer. Zo is er bijvoorbeeld de bovenste "schelp" van de carosserie, die overlangs in 2 delen wordt gemonteerd, en dus een knoert van een naad laat zien van voor tot achteraan de auto. Niet echt ideaal en elegant ... De 2 helften van de carosserie moeten door middel van een vijs aan elkaar bevestigd, maar als ik dat zou kunnen solderen, dan ben ik van die vijzen verlost, kan ik het model accurater bouwen, en lijkt het eindresultaat al iets minder op een stuk speelgoed.
Enfin, de foto's zullen het wel verduidelijken.
Eerst 2 foto's van de motor. Hier heb je een vrij mooi afgewerkte motor, die een goede basis vormt voor verdere detaillering. ik heb al enkele niet-correcte onderdelen weggevijld, enkele andere teruggebracht tot de juiste proporties en bv de voorste poelie opnieuw in de correcte vorm gevijld.
Dan een algemeen beeld van de carrosserie en hAan deze onderdelen zijn een een massa uren aan vijl- en schuurwerken voorafgegaan. Ik denk dat deze kits voor 15% van hun gewicht aan flash en ejectorpins beslaan. Niet te doen als je gewoon bent van mainstream plastic kits te bouwen. Maar goed, we hebben al lastiger dingen gedaan.
Je krijgt hier enkele detailfoto's van de voor- en achterbrug. Je ziet dat deze kit wel potentieel heeft voor detaillisten, maar dan moeten wel een paar horden genomen (kunnen) worden. Het chassis, allemaal gedryfit dus nog niks definitief vastgezet.
Een Packard was in zijn tijd pure klasse. Hij kon met de besten van zijn tijd wedijveren op het vlak van kwaliteit, looks, betrouwbaarheid, luxe en prestige, ook als die concurrenten van het oude continent kwamen. Productiekost was voor Packard niet belangrijk, vermits die toch kon worden doorverrekend aan de bijzonder welgestelde klanten van de firma. Alleen de allerrijksten konden zich immers een Packard veroorloven.
Dat veranderde tijdens en na de recessie, wanneer het aantal miljonairs in de VS meer dan gedecimeerd werd. De verkoop van de Packard-producten volgde evenredig. Begin jaren '50 ging de firma dan op in de Studebaker-Packard groep, vandaag blijft enkel nog de Packard Wire and Cable Division over in de schoot van de groep General Motors, een toeleverancier dus.
Het model: we gaan de 8 cylinder-versie bouwen, een Phaeton uit 1932: het zogenaamde Model 905. Hier zie je een foto van de echte wagen, waarvan ik ook de kleurstelling zou willen overnemen (source: Conceptcarz)
De kit is een "metalen" kit met daarbovenop een flink deel plastic onderdelen. Geen white metal hier maar ZAMAC, een legering van zink, aluminium, magnesium en een beetje koper. Het voordeel van een legering als deze is dat het smeltpunt laag gehouden kan worden, waardoor de kits zeer makkelijk te gieten zijn. Het is ook een vrij zacht materiaal, wat het voor de bouwer dan weer interessant maakt om te bewerken. Alleen: je kan het blijkbaar niet solderen. Ik heb me al suf gezocht naar een methode of hints hieromtrent, maar steeds stoot ik op de opmerking dat het ofwel niet te doen is, dan wel behoorlijk ingewikkeld. Als iemand me het tegendeel kan bewijzen, GRAAG!
Waarom solderen wenselijk zou zijn? De kit is oorspronkelijk niet ontworpen om als gebouwd model in een vitrinekast te eindigen, maar als speelgoed. Er werden zelfs wedstrijden voor dit soort modellen (waarbij kitfabrikanten als Hubley bijzonder succesvol bleken) waarbij zowel snelheidsproeven als elegance en presence werden beoordeeld. Het kwam er dus op aan om de modellen zo mooi mogelijk, maar ook zo goed mogelijk uitgelijnd te krijgen, zodat ze op het afdalingsparkoers ten beste zouden presteren.
Eén en ander houdt in dat de opbouw van de kit niet helemaal logisch is voor ons als statisch modelbouwer. Zo is er bijvoorbeeld de bovenste "schelp" van de carosserie, die overlangs in 2 delen wordt gemonteerd, en dus een knoert van een naad laat zien van voor tot achteraan de auto. Niet echt ideaal en elegant ... De 2 helften van de carosserie moeten door middel van een vijs aan elkaar bevestigd, maar als ik dat zou kunnen solderen, dan ben ik van die vijzen verlost, kan ik het model accurater bouwen, en lijkt het eindresultaat al iets minder op een stuk speelgoed.
Enfin, de foto's zullen het wel verduidelijken.
Eerst 2 foto's van de motor. Hier heb je een vrij mooi afgewerkte motor, die een goede basis vormt voor verdere detaillering. ik heb al enkele niet-correcte onderdelen weggevijld, enkele andere teruggebracht tot de juiste proporties en bv de voorste poelie opnieuw in de correcte vorm gevijld.
Dan een algemeen beeld van de carrosserie en hAan deze onderdelen zijn een een massa uren aan vijl- en schuurwerken voorafgegaan. Ik denk dat deze kits voor 15% van hun gewicht aan flash en ejectorpins beslaan. Niet te doen als je gewoon bent van mainstream plastic kits te bouwen. Maar goed, we hebben al lastiger dingen gedaan.
Je krijgt hier enkele detailfoto's van de voor- en achterbrug. Je ziet dat deze kit wel potentieel heeft voor detaillisten, maar dan moeten wel een paar horden genomen (kunnen) worden. Het chassis, allemaal gedryfit dus nog niks definitief vastgezet.