Dat is wel het minste wat je kan zeggen als je een model bouwt op schaal 1/8. (By the way: nog voor ik van jullie te horen krijg dat dit met "compensatiedrang" zou te maken hebben: niet dus ... :no:)
We gaan in afwachting van materiaal (dat intussen "onderweg" zou zijn, maar Joost mag weer weten waar dat ook mag zijn), alvast starten met de godin van de weg, anno 1952. Je vind een kitreview in deze thread, dus ik ga de geschiedenis van de wagen hier niet herhalen, behalve dat deze wagen in zijn tijd écht wel topklasse was op zowel design, techniek als wegligging.
Bij Heller hebben ze twee vliegen in één klap willen slaan toen ze deze doos op de markt hebben gegooid:
- als frans merk een ode brengen aan de Traction Avant door een zéér gedetailleerd model van de wagen uit te brengen (tot de volledige bedrading en binnenbekleding toe),
- de reputatie van fabrikant van kits soms wat bedenkelijke kwaliteit te doen herzien.
Voor wat betreft het eerste punt zijn ze wel degelijk met glans geslaagd. De kit is zéér uitgebreid, en ik denk dat er (behalve wat opsmukken van onderdelen door de bouwer zelf) weinig aan toegevoegd kan worden.
Het tweede is een andere zaak. Ik heb altijd gehoord (en dat heb ik ook in mijn kitreview geplaatst) dat de kit niet van hetzelfde niveau was als de andere huisproducten, maar integendeel stukken beter. Dat zou ook zo zijn als de gebruikte plastic niet veel te zacht zou zijn uitgevoerd. In zijn poging om een prestigieus, grootschalig en volledig model uit te brengen heeft Heller in al zijn ijver uit het oog verloren dat één en ander ook zijn consequenties heeft op het gebruikte materiaal. Dat moet namelijk stevig genoeg zijn om het gewicht van het afgewerkte model te kunnen torsen, en daar scheelt hem wat.
De plastic is zo zacht dat de eerste onderdelen die ik ter hand heb genomen al moesten bijgeplooid worden, en dat er méér werk in gekropen is om de boel recht te trekken dan in het verwerken van onderdelen zelf.
Jammer natuurlijk, maar goed. We zullen wel zien waar we uit komen. Smeer alvast jullie benen maar in voor een laaaaaaaaaaaaaaange thread.
Ik heb mooi het bouwplan gevolgd, tot waar ik ben geraakt. Dat wil zeggen dat wordt begonnen met de samenlijmen van het motorblok. De ingegoten bouten op de beide blokhelften heb ik vervangen door andere bouten in messing, op de voorste afdekplaat heb ik me beperkt tot het toevoegen van zeskantige PE-boutkopjes. Het is de bedoeling dat ik gaandeweg de ingegoten bouten allemaal vervang door messing staaf die op maat wordt afgedraaid.
Tot hiertoe geen probleem, maar dan moesten die beide blokhelften aan mekaar worden gekleefd, en toen is het spel begonnen...
Op deze foto zie je duidelijk dat beide helften volledig uit elkaar wijzen, en dat het niet mogelijk was om die onderdelen recht te lijmen.
Als ik bovenaan alles recht zou lijmen, dan zou onderaan niets meer aansluiten op de karterpan, en omgekeerd: als ik klakkeloos tegen de karterpan zou lijmen, staat bovenaan alles open. De onderdelen moeten dus op hun plaats worden gedwongen.
Ik heb het als volgt opgelost: in het karter heb ik buisjes gelijmd die als houders moeten dienen voor beide motorblokhelften.
Dan heb ik beide helften van het motorblok ook van zo een buisje (van iets kleinere diameter) voorzien, en dat werd dan weer verstevigd met een goeie kwak polyesterplamuur. Dat moet stevig genoeg zijn om niet meer te lossen.
Op die manier kan ik beide helften individueel op hun plaats forceren, VOORALEER dat ze aan elkaar worden verkleefd. De onderdelen worden dus van beneden af in hun juiste vorm gewrongen.
Het resultaat is dat bovenaan alles al heel wat beter op elkaar aansluit, en dta het een kwestie is van een beetje passen en mikken.
Met een beetje plamuur komt dat verder allemaal dik in orde. Voor de beide kulashelften heb ik een andere methode gebruikt: een beetje hardschuim op maat gesneden en dat ik binnenin beide onderdelen geschoven en vastgelijmd. Dat moet één en ander in een rechte vorm dwingen.
Volgende stap is het kleppendeksel. De olievuldop zit met een scharnier aan het deksel vast. Nu is dat qua vorm wel correct maar het schrniert natuurlijk niet. Ik heb alles even ingeboord en een stangetje van 1mm dikte gebruikt als scharnier. Het olievuldekseltje kan nu gewoon open en dichtgeklapt worden.
Dat ging ook niet 100% volgens plan, vermits de zachtheid van de plastic me wat parten heeft gespeeld. Bij het aanbrengen van het stangetje brak één van de twee aanhechtingen van het deskeltje, zodat daar toch enig restauratiewerk nodig was. Maar goed, eind goed al goed. We zijn gewaarschuwd.
Overigens is duidelijk te zien dat ook dit onderdeel niet zonder stoot of slag te monteren zal zijn...
Maar we gaan ons toch niet in de doeken laten doen door een scheef stuk plastic zeker?
More to come. Enjoy!
goe gezien trouwens, die staven !
